INTRO
'ปล่อยข้าออกไปสิ เจ้าบอกว่ารักข้าไม่ใช่หรือ'
'อ่า นั่นสิ เจ้าก็คงเหมือนเทพองค์อื่นๆ ที่สาปแช่งข้า และอยากให้ข้าตาย...' ร่างหนาเอ่ยด้วยน้ำเสียงไหวสั่น แววตาแข็งกร้าวแต่หม่นแสง เจือความผิดหวัง
'ไม่ใช่นะ!!! เรารักท่าน รักมาก ไม่เคยอยากให้ท่านตายเลยสักนิด' ร่างบางกล่าวระรัวกอดคนรักไว้ราวกับกลัวว่าอีกฝ่ายจะบินจากหายไป บุตรแห่งพระเจ้าค่อยๆโน้มตัวลงก่อนที่จะจุมพิตอย่างดูดดื่ม ....
จุมพิตแห่งอิสระ บัดนี้ ซาตานได้เป็นอิสระแล้ว....
-----------------------------------------------
ว่ากันว่า พระเจ้าคือผู้กำหนดทุกสรรพสิ่ง ทั้งเสกสรรค์และทำลาย บ้างก็ว่าพระเจ้าช่างใจร้าย เล่นตลกกับโชคชะตามนุษย์ ช่างโง่เขลาเสียจริง ขนาดเราที่เป็นดั่งพระเจ้ายังมิอาจกำหนดชะตาชีวิตตนเองได้เลย...
ปีกสีนิลที่แข็งแกร่งกางสยายอยู่กลางหลัง ปีกที่งดงามและน่าหลงใหล แต่กลับเป็นปีกแห่งปีศาจ ดั่งแอปเปิ้ลที่หอมหวานแต่เคลือบไปด้วยยาพิษ ปีกนั้นกระพือขึ้นลงช้าๆ สะกดให้จ้องมองอย่างหลงใหล เจ้าของปีกหันมามองอย่างเย็นชา พร้อมกับรอยยิ้มแสนเจ้าเล่ห์ที่เข้ากับใบหน้าและนัยน์ตาสีฟ้าคราม แววตาเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน
อา...เราช่างโง่เขลาเสียจริง โดนหลอกอย่างไม่น่าให้อภัย ไม่สิ...ถ้าจะพูดให้ถูกคือยอมโดนหลอกเสียมากกว่า แม้นถูกหลอกกลับไม่รู้สึกโกรธ ท่านจะรู้ไหมว่า สิ่งที่เราทำไปเพียงเพราะเรารักท่าน รักเหลือเกิน...
ก้มมองดูร่างที่กำลังแหลกสลาย ไม่มีแม้นความเจ็บปวด ถึงกายจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ขอเพียงให้ท่านมีอิสระ ต่อให้วิญญาณต้องดับสูญ เราก็ยอม แม้จะย้อนกาลเวลากลับไปอีกสักกี่ครา เราก็จะเลือกทำเฉกเช่นตอนนี้ เลือกปลดปล่อยให้ท่านได้บินจากไป แม้จะเป็นรักที่ไม่สมปราถนาก็มิเป็นไร
ลาก่อนที่รัก เราขออวยพรให้ท่านสุขสมดั่งใจท่าน....
---------------------------------------
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น